یاد باد آن روزگاران یاد باد !

یاد جبهه بخير كه نسيم حضور پراكنده مي كرد.
ياد معبر بخير كه راه عبور از نفس بود.
ياد كانالها بخير كه گنداب خودنمايي در آن جريان نداشت.
ياد سيم خاردار بخير.
ياد منورها بخير كه به ديدار چهره هاي نوراني مي آمدند وسرانجام از شدت حسادت چراغ عمرشان خاموش مي شد.
ياد مين بخير كه سكوي پرواز بود.
ياد گلوله ها بخير كه قاصد وصال بودند.
ياد خمپاره هابخير كه پيمانه وصل همراه داشت.
ياد لبهاي خاكي بخير كه از بس عزيز بودند خدا زمين را به رنگ آنها آفريد.
ياد فانُسخه ها بخير كه كمرهاي زرين جهادگران را محكم مي كرد و حلقه هاي اسارت دنيا را نه يكي پس از ديگري كه همه را با هم مي گسست.
ياد قمقمه ها بخير كه آب حيات از آن مي جوشيدو پاياني نداشت.
ياد پيراهن هاي خاكي بخير كه افتادگي مي آموخت و بي پيرايگي تبليغ مي كرد.
ياد كلاه آهني بخير كه نگهبان دنيايي از معني بود.
ياد پيشاني بند ها بخير كه آفتابي از نورانيت پشت خود پنهان مي كرد تا خورشيد در برابرش روزي يكبار روي تابيدن بيابد.
ياد چفيه بخير كه علامت زهد بود و برآورنده بسياري از نيازها.
ياد كوله پشتي بخير كه در آن گرد مي آمد.
ياد گلوله آرپيچي بخير كه پر بود از كادو براي دشمن.
ياد پلاك بخير كه شماره پرواز بود.
ياد فهميده ها بخير كه قبل از تكليف به تشييع مي رفتند.
ياد عاشقاني بخير كه پيش از بلوغ رسيدند.
ياد غنچه هايي بخير كه قبل از شكفتن لبخند زدند و پرپر شدند و در دامان محبت ريختند.
ياد بسيجي بخير كه ضريب اخلاص بود.
ياد تخريبچي بخير كه حصارهاي دنيا را فرو ريخت.
ياد غواصاني بخير كه در قعر آبها، مرواريد وصل را به تور انداختند.
ياد گردان موسي بن جعفر بخير كه به باب الحوائج اقتدا كردند گردانهاي مسلم
،گردانهاي حمزه، گردان عاشورا ،گردان امام محمد باقر ،گردان يا رسول كه به علمدار
كربلا اقتداكرده بودند.
ياد لبخندهايي بخير كه به قهقه شهادت پيوست. گريه هايي كه خنده هاي دائم عمليات را
تسكين كرد.
ياد مادران مفقود و جاويد الاثر كه هروقت مي فهميدند قرار است شهيد به شهر آيد از
هر نقطه اي خود را مي رساندند تاشايد مسافران آنها بعد از سالها برگشته باشند اما الان دگر خبري از آنها نيست، بخير باد.
ياد بدنهايي كه بي سر به خاك سر گذاشت ياد مادراني كه در آرزوي پيراهن سفيد دامادي ماندند و فقط سفيدي كفن جگر گوشه شان اما اين بار با قامتي متفاوت را به نظاره نشستند به خير باد.
ياد پيكر هايي كه پودر شدندو ذره ذره به ابديت پيوستند و جنازه هايي كه هرگز تشييع نشدند و در خلاصه سكوتهم صحبت نيزار شدند.
ياد پدران و مادران فرزند جبهه رفته اي كه قبل از تشييع پيكر فرزند، تشييع شدند بخير باد.
ياد همسران جانبازي بخير كه همچون پروانه به دور شمع گرديدند و در خاموشي آن گريستند.
ياد امام المجاهدين كه با فرماندهي خيل عظيم رزمندگان اسلام شهد شيرين پيروزي را براي مابه ارمغان آورد بخير باد